op bezoek bij de sultan

eindelijk weer een update van de leukste ambassadeurs uit het leukste land van de wereld!!!!
echter zijn zelfs de maleisische ambjes vatbaar voor ziekte. Na ons waterskiavontuur hadden alle 3 de mannelijke deelnemers koppijn. dit zette zich de volgende dag gestaag door. toch wist Guido ons nog met de auto terug te krijgen. daarna hadden we weer een afscheidsritueel met de leden van AIESEC USM en vertrokken we de volgende morgen met boot en bus naar UUM.Dit is een universiteit in het noorden van Maleisië met de meeste mosliminvloed tot nu toe. Echter verbleven we wel in een relaxed gasthuis me t andere interns van AIESEC.
Guido heeft die dag zijn ambassadeursschap volledig naast zich neergelgd en stortte in van ziekte. Hij heeft de hele busreis geslapen, daarna na aankomst om 2 uur van 3 tot 11 geslapen even gepraat met zijn mede-ambje die alles had gefixed en daarna nog een volle nacht doorgetrokken. ook heeft Rob in hier nog een marketingtraining gegeven in samenwerkeing met de MC uit hongarije.
Je raad het al de volgende ochtend waren de ambassadeurs weer fris en fruitig om aan de prachtige introductiedag van AIESEC in UUMte beginnen. Deze dag zat vol spektakel. Namelijk van 9 tot 5 een powerpointpresentatie om mensen voor te stellen. dan gaan ze zich allemaal persoonlijk voors tellen en da t 6 uur lang met een krachtig intermezzo van de 2 ambassadeurs die het publiek mochten vermaken met hun roll-call, team-build ing activity en landenpresentatie. Ook moestende ambassadeurs de VIP vermaken. Er stond een prachtige tafel gedekt met heerlijk eten. De VIP gaf een speech over behoorlijk gedrag in en buiten de universiteit en daarna tijdens de lunch zat hij 3 kwartier te bellen, waarna hij vertrok en ons bedankte voor de heerlijke lunch.
De avonden waren een plek voor frustratieuitingen over de niet bestaande efficientie van UUM.
De volgende dag zijn we naar het meest nationalistische museum in maleisie geweest, wat eigenlijk over rijst ging, maar waar vooral de overheid zichzelf aanprijst als de grote redder.
nog een lokale boer bezocht en bij deze chinese familie de rijstvelden gezien en wat gedronken en toen snel terug voor een vergadering van de executive board. Deze mensen zaten erg in de problemen toen ze hun resultaten moesten opschrijven. Die hadden ze namelijk niet. Ze wilden dit dan ook niet zeggen. Na wat intermezzo's van het MC, diplomatieke Guido en ook Robin even zijn frustraties ietswat te direct uitte kwam er nog niet echt iets terecht van deze resultatenevaluatie.
Ook zijnwe in UUM op bezoek geweest bij de deputy -vice chancellor. Een zeer gespannen President van AIESEC UUM wachtte ons op voor dit gesprek. Binnengekomen en wat gepraat over koetjes en kalfjes deed de man ons zowaar een aabod. We mogen volgend jaar een semester lang engelse colleges geven en vakken volgen, waarbij de beste man onze return ticket wil betalen en ook ons verblijf en collegegeld. De vraag is of hij dit waar gaat maken, maar hij heeft 2 enthousiastelingen gecreerd.
Na ons laatste avondje frustratieuiting met 2 nederlandse interns was het eindelijk tijd voor onze eerste VAKANTIE!!!!!!. 5 dagen lang geen AIESEC, maar blauwe stranden, snorkelen en thailand.
met een gigantische snelheid van Kuala Besut zijn we naar Pulau perhentian gevaren. In een isdyllisch hutje verbleven we op een van de mooiste eilanden van de wereld. de eerste avond voelden we niet echt de behoefte tot socializen. Echter toen Robin met deze gedachte nog steeds vers in het geheugen terug kwam van de WC en daar guido zic zag voorstellen aan een groep van 10 mensen. toch erg gezellig met italianen engelsen fransen amerikanen en een half-georgische/francaise.
guido heeft altijd de behoefte om in alnden waar de doodstraf op drugsgebruik staat dit lekker te gan gebruiken, het effect bleef enigszins uit maar de kick van de bijnadoodervaring was genoeg.

Nou dan de kamer:
HUT van hout
2 bedden
Klamboe met gaten
veel muggen / slangen / spinnen / ratten
dus een en al top.
hier werden we elke ochtend uitgebrand aangezien er geen "fan" en airco aanwezig was. voor de rest lekker gegeten, gezwommen, gesnorkeld met haaien schilpadden etc en na 3 dagen met onze nieuwe duitse en koreaanse vrienden weer richting kust vertrokken. Vanuit daar met alleen de duitse naar Kota Bahru vertrokken om in een superrelaxed hostel te gaan vertoeven. KB is errug mooi en rsutig met veeeeeeeeel vogels.
Lekker blauw voedsel gehad en bladibladibla.

Vandaag een onheilspellende tocht ondernomen om naar het zeer onveilige zuiden van Thailand te gaan. Met de bus werden we 1 kilometer voor de grens afgelevert en het laatste stuk moest gelopen worden. De grote hekken van de grens doemde op en de zwaar bewapende mannen maakten het oorlogsbeeld compleet. Onze taak was onze duitste vriendin veilig op de trein te krijgen. Met een motor is dit uiteindelijk gelukt, en konden we haar uitzwaaien, ons achterlatend in dit oorlogsoord.

Om van al onze stress te bekomen namen we eerste een onheilspellende route door rattengeur, varkensharten stallen en veel schurftige honden. dit overwonnen konden we "relaxen" van een thaise voet en hoofdmassage. Het was wederom thais, PIJNLIJK met een half gebroken nek.

Dit overleefd snel de grens weer over, en met de bus terug en na al deze spanning hebben we nog meer ontspanning gepakt door heerlijk westers pizza te gaan eten. Morgen moeten we terug naar KL en AIESEC, en dan nog 3 weekjes en dan zien we jullie allemaal weeer!!!

DAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAG!